En de winnaar is….. Amersfoort1

Amersfoort1 – De Zeven Pionnen1  6 – 2

Verliezen van de uiteindelijke kampioen, het is geen schande. Ook niet wanneer de uitslag fors uitvalt: 6 – 2. Daar zit niets geflatteerd aan. Maar bij de slotronde in de hoofdklasse C ging het maar om één wedstrijd: die tussen Hoogland en En Passant. Hoogland moest winnen, maar verloor met eveneens duidelijke cijfers (6 – 2) en daarmee kon Amersfoort1 de kampioenvlag hijsen. Dat mag verdiend worden genoemd.

In de gezamenlijke slotronde in Ermelo konden we aan den lijven de kracht van Amersfoort1 ervaren. Ze hebben enkele heel sterke spelers en de overige schakers zitten allemaal in de 1900. Geen zwakke plekken dus en dat was aan het imposante aantal bordpunten ook te merken. Ze verloren alleen van Hoogland in de tweede ronde, maar moesten dus wel de medewerking van En Passant hebben om kampioen te worden. En Passant deed zijn sportieve plicht.

De slotronde begon dramatisch, voor ons, maar tevens vreemd genoeg voor En Passant. De vijfde bordspeler van En Passant kon enkele minuten na begin van de wedstrijd de strijd opgeven. En bij ons gebeurde hetzelfde. Door ondergetekende. Na 5 zetten ging een stuk verloren, ik had het eerst niet eens in de gaten. Zo maar op klaarlichte dag via een vrij eenvoudige combinatie. De straf was vreselijk: urenlang alleen toekijken, ronddolen in een bakoven terwijl alle ramen en deuren open stonden. En volgend seizoen verbannen naar het tweede team.
De vier halve punten kwamen op naam van Frans Voogt (degelijk gespeeld), Hans de Goede (op de goede weg en een heel leuke en spannende partij gespeeld), Dirk van der Maarel (stond in het eindspel iets beter, maar ja… de tijd tikte en tikte en dus maar remise) en Guido de Romph (stond iets beter, maar de partij moest eigenlijk nog beginnen en ontvlammen, maar doofde in remise).

Sander Wissink speelde tegen een Fide-meester en deed zijn best, maar moest buigen voor het combinerend geweld en inzicht van zijn tegenstander. Henk Abels hield het heel lang vol, maar kon het niet bolwerken. Invaller Chris Kruse speelde fris van de lever en leek op een gegeven moment het betere van het spel te krijgen. Ergens onderweg moet iets mis gegaan zijn. Zijn tegenstander incasseerde een stuk en trok de winst naar zich toe.

Dus… 6 – 2 tegen de kampioen. Je kunt er weinig van zeggen. Conclusie van een jaar lang hoofdklasse: gelukkig doen we een stapje terug. Met Luuk de Ruijter erbij zou het misschien anders geweest zijn, hoewel we het ook dan moeilijk zouden hebben gehad. Desondanks en ondanks alles: tegen Hoogland uit hadden we moeten winnen… We hebben het alleen niet gedaan. Tot volgend seizoen in de eerste klasse.

Hoogland tegen En Passant.

Sander Wissink (rechts) in actie, met daarnaast Guido de Romph en Henk Abels.

en (links) Frans Voogt, Dirk van der Maarel, Chris Kruse en Hans de Goede.